Vandaag vieren we je eerste verjaardag

Ergens las ik dat een schrijver twee keer leeft. De eerste keer leeft hij zijn gewone leven – hij wordt wakker, kleedt zich aan, gaat naar zijn werk, doet boodschappen, kijkt tv.
En dan is er een tweede leven: het leven dat hij opnieuw beleeft wanneer hij gaat zitten om erover te schrijven.

Er is iets magisch en diep subliems in het kunnen lezen van de sporen van iemands bestaan. Voor mij is het het diepste gebaar van liefde dat ik me kan voorstellen. Door ons leven op te schrijven, vangen we de Tijd op een blad papier. We maken hem toegankelijk – telkens wanneer we die woorden herlezen.

En misschien is het mooiste: bij elke herlezing vullen we de stiltes tussen de woorden met nieuwe ervaringen. Zoals je nooit twee keer exact dezelfde lucht kunt inademen, zul je ook nooit dezelfde woorden lezen met dezelfde emoties.

“We maken ons klaar voor de eerste nacht samen.
De eerste nacht van jouw leven.
De eerste nacht van ons nieuwe leven.”

Zo schreef ik een jaar geleden, in de verslag van je geboorte. Ondertussen zijn er twaalf maanden verstreken sinds 14 mei 2023, 21:20 uur. Toen zag ik je voor het eerst.

Om 21:33 knipte ik jouw navelstreng door – en gaf ik je, letterlijk, aan de wereld. Ik fluisterde: “Liefje, welkom.” In dit jaar heb ik zóveel geleerd.

Ik kan een fles klaarmaken in exact 26 seconden.
Luiers kennen geen geheimen meer.
Ik kan weinig slapen en toch beleefd blijven.
Ik ruim speelgoed op alsof ik nooit iets anders heb gedaan – en doe dat een exponentieel aantal keren wanneer het weer uit de box of van de stoel wordt gegooid.

Maar ik blijf nederig.

Want het belangrijkste dat dit jaar me geleerd heeft, is mijn verhouding tot de Tijd. Jou te zien opgroeien heeft me geholpen te begrijpen waar ík thuishoor. In de geschiedenis. In de wereld.

Ik ben één deel van een groter Geheel. Een knoopje in het weefsel dat we samen maken. Niet belangrijker dan een ander – maar wel essentieel om het patroon voort te zetten. Ik heb veel nagedacht over het concept van het Palet van het Zijn.

Een prachtig idee: ieder van ons wordt geboren met een palet. De kleuren staan voor de ervaringen, gedachten en kennis die op dat moment beschikbaar zijn. De combinaties daarvan geven vorm en kleur aan ons leven. Maar als het waar is dat we geboren worden met bestaande kleuren, dan is het ook waar dat we nieuwe kunnen creëren. En als we ze beginnen te gebruiken, zullen anderen ze misschien ook opnemen in hun eigen palet. Zo groeit de cirkel.

Ik werk nu een jaar aan een nieuwe kleur.

Ik meng de herinnering aan het moment dat ik je voor het eerst vasthield met jouw handjes die zich aan mijn vingers klemmen terwijl je leert stappen.
Ik verdun het met ontroering.
Verdiep het met een beetje melancholie. Het spijt me, maar je bent zo mooi dat alleen al de gedachte je ooit te moeten missen, een scheurtje slaat in mijn hart.
Ik verzacht het met jouw glimlach – zo puur dat het bijna pijn doet.
Ik voeg een toets diepgang toe: het verlangen om te begrijpen, te leren, te groeien. Dat ben ik je verschuldigd.
En ik meng het allemaal met de verliefde blik van je moeder en de liefde van de mensen om ons heen.

Van iedereen om ons heen.

Hier is hij, mijn liefste. Mijn kleur.

Gebruik hem zoals jij wilt.

Gelukkige verjaardag, mijn liefste.