Ik ben een nieuwe vader. Sinds een maand. 31 dagen waarin mijn leven … een ander leven is geworden. Ik vroeg me vaak af: “Wie weet hoe het zal zijn?” of “Sinds wanneer voel jij je precies een vader?” Ik ben altijd gevoelig geweest voor deze subtiele nuances.

In dit artikel vertel ik je over de uitdagingen, vreugden, ontdekkingen en lessen die ik heb geleerd in deze eerste maand als vader.

Vader zijn vs je vader voelen

Ik leg gebeurtenissen graag zo nauwkeurig mogelijk vast en deze keer was het niet anders.

Op 25 augustus 2022 om 17:16 voelde ik me voor het eerst vader. Ik was boven toen Carolien me beneden riep.

Ik ga naar beneden en op de tafel zie ik een zwangerschapstest liggen. Ik voel een beklemming in mijn maag en ik kom dichter bij. Carolien staat naast de tafel, de test heeft nog één streepje over voordat hij de uitslag geeft.

We kijken naar het laatste knipperende streepje hand in hand tot dat het stopt en het resultaat komt: “zwanger”.

Carolien en ik kijken elkaar aan, we omhelzen en kussen elkaar ontroerd. Een diep geluk gecombineerd met angst voor wat komen gaat.

Toen voelde ik me voor het eerst een vader. Vanaf dat moment hebben we elkaar nodig om dit prachtige geschenk tot leven te laten komen.

Ik voelde me sterk. Van die kracht die naar je toe komt als je wordt geconfronteerd met iets dat je gedeeltelijk bang maakt, maar dat je openlijk onder ogen wilt zien.

Ik begon met het maken van andere keuzes, voor mezelf te zorgen. “Kinderen leren van jouw voorbeeld, niet van jouw woorden”. Ik weet niet meer van wie ik het hoorde, maar ik bleef deze zin voor mezelf herhalen.

Gezond eten en bewegen waren onuitwisbaar mijn systeem binnengedrongen.

Gesterkt door dit diepe besef, beleefde ik het moment van de bevalling op de best mogelijke manier. Ik heb mijn vrouw van begin tot eind bijgestaan, zoals het hoort.

Het was een onvergetelijke ervaring. Een eigenaardige elektriciteit drong door de lucht. Onze zintuigen volledig alert.

Ook hier voelde ik me een vader. Verantwoordelijk voor mijn vrouw en kind. Ik wilde mijn best doen zodat alles op de beste manier eindigde.

Lees ook “How we met Alexander” – De geboorte van onze zoon.

De geneugten van een nieuwe vader

Na een groot verlies te hebben geleden, leer je het leven vanuit een ander perspectief te bekijken. Het hele paradigma is opnieuw geschreven. Ik merkte dat ik gevoeliger was voor dingen waarvan we normaal denken dat ze klein zijn of gewoon de aandacht niet waard zijn. Richard Tedeschi en Lawrence Calhoun identificeren deze dynamiek als posttraumatische groei.

De warmte van mijn zoon op mijn borst. Het zachte geluid van zijn ademhaling. Hem bewust zien worden van zijn lichaam. Ons zoeken ​​met zijn ogen of gehuil. Hem tot rust komen voelen nadat je hem hebt opgepakt.

Ik realiseerde me dat het eigenlijk deze “kleine” dingen zijn die, aan elkaar gelijmd door de vergankelijkheid van het leven, de basis vormen van onze emotionele gezondheid.

Een van de beste gevoelens die ik ervaar komt wanneer ik voor werk van huis ben en terugdenk aan Alexander, Carolien en het leven dat we aan het opbouwen zijn. We bouwen herinneringen op en vormen gewoonten terwijl we samen groeien. Ik dagdroom en vraag me af wat hij aan het doen is. Ik kan niet wachten om naar huis te gaan, naar hem en Carolien om eindelijk samen te zijn.

Over gewoontes gesproken: mijn favoriete dag is ongetwijfeld de zondag. De ochtend is uitsluitend aan ons opgedragen. We staan ​​op, ontbijten en gaan dan alle drie weer naar bed. Soms luisteren we naar muziek, andere keren dommelen we in. We zijn samen. We knuffelen. De tijd verliest zijn greep op ons. Ik voel me goed, ik voel me sterk.

Dan zijn er de glimlachjes. Die prachtige uitbarstingen van vreugde die me uiteindelijk altijd ontroeren. Ik zie mijn zoon glimlachen en voel me zowel sterk als kwetsbaar. Vandaag ben ik zijn wereld, morgen zal ik zijn held zijn. Overmorgen zal ik zijn vriend zijn.

Ik verdrink in zijn glimlach. Ik maak mezelf klein voor zijn gretige ogen voor het leven, waar ik de weerspiegeling van de mijne zie. Zijn ogen als een hals van een zandloper, kijken onbevreesd hoe de korrels van mijn tijd naar beneden gaan. Ze leggen me stilletjes uit dat dit is hoe het altijd is geweest en altijd zal zijn. Ze vragen me om het te accepteren.

Dan word ik emotioneel.

Nieuwe vader-uitdagingen

Wees op je hoede voor iedereen die je vertelt dat nieuwe ouders zijn altijd gemakkelijk en supercool is. Zij liegen schaamteloos.

Ik bied je een cocktail aan:

Laten we beginnen met een deel van systematisch slaaptekort. Elke 3 uur (soms zelfs minder) moet je wakker worden om borstvoeding te geven en hem te verschonen.

Laten we twee delen van huilen zonder duidelijke reden toevoegen. Je verzorgde hem, verschoonde hem en hielp hem met buikpijn. Toch gaat het huilen door en neemt in intensiteit toe. Net zoals sommige auto’s piepen als je je veiligheidsgordel niet omdoet. Instructieboekje niet ontvangen.

We completeren met 2 delen van tijdtekort. Heb je plannen voor de avond of de ochtend? Heb je een idee dat je graag wilt uitwerken? Laat maar. Er ligt altijd een luier klaar om je te herinneren aan de onvoorspelbaarheid van het leven.

Voor een pasgeborene zijn willen en nodig hebben precies hetzelfde. Huilen is de enige manier om jezelf te uiten. Het enige probleem is dat reageren op het huilen van een pasgeborene een instinct is dat als zodanig niet kan worden genegeerd. De wens – of beter gezegd de noodzaak – is om hem zo snel mogelijk te troosten. Wanneer dit niet lukt ontstaat er een soort kortsluiting in de hersenen.

Dit gebeurt natuurlijk altijd als je in de eerder genoemde cocktailkater zit. Wat een combinatie.

In de eerste 3 dagen van Alexanders leven heb ik in totaal 10 uur geslapen en uiteraard niet aaneengesloten. In het begin hou je het vol dankzij de adrenaline. De rekening komt pas als het effect uitgewerkt is. Het lichaam heeft rust nodig en communiceert dit op een unieke manier waardoor je overal in slaap valt of je in een slecht humeur brengt.

Gelukkig hebben Carolien en ik een goede dialoog. We praten over alles, altijd. Ook in dit geval zijn we niet achterhaald. We spraken af ​​om ‘s nachts “ploegen” te werken om de ander te laten rusten.

Hierdoor konden we fysiek herstellen, maar bovenal voelden we ons nog meer aan elkaar verbonden en medeplichtig. Een mooi gevoel.

Alexander slaapt ‘s nachts goed. Hij heeft al zijn eigen ritme waardoor hij elke 3 uur wakker wordt, soms zelfs 4. Dit betekent dat we in één nacht 2 keer moeten opstaan ​​en dat we in een van de twee tranches goed kunnen slapen…4 uur achter elkaar!

Elke sessie duurt gemiddeld 45 minuten, soms meer. Dat loopt snel toe tot anderhalf uur, als je de tijd neemt om weer naar boven te gaan, hem in bed te leggen (in de hoop dat hij niet weer wakker wordt), zelf in bed te kruipen en weer in slaap te vallen.

Uitgerust wakker worden, met de mooie 8 uur van vroeger, is een herinnering aan een leven dat voorlopig niet meer bestaat.

Zoals met alle dingen, wen je er relatief snel aan. Wat ik echter merk is dat de efficiëntie van mijn lichaam is afgenomen. Sporten wordt zwaarder, ik heb meer tijd nodig om te herstellen na het trainen.

Een van de grootste uitdagingen in mijn leven als nieuwe vader is dat ik moet accepteren dat ik de situatie niet altijd kan oplossen. Er zijn tijden dat het huilen doorgaat, zelfs nadat alle mogelijke oorzaken zijn uitgesloten. In dit artikel heb ik gelezen dat kinderen zelfs tot 3 uur per dag kunnen huilen.

Perfecte timing krijgt ook een aangepaste definitie. Stel je je eens een mooie wandeling in het groen voor, ‘s avonds, terwijl de zon lui ondergaat en een frisse wind ons weer opkikkert na een bloedhete dag. Het geluid van vogels, het geritsel van bladeren en…

Een ontroostbare, niet te stoppen kreet.

Persoonlijke ontdekkingen

De grootste fout die een nieuwe vader kan maken, is hetzelfde leven te blijven zoeken als in voor de bevalling. Zoals iemand die veel wijzer is dan ik zegt: “Pijn komt niet van verandering, maar van weerstand tegen verandering zelf“.

Het gezondste (en juiste!) wat je kunt doen, is zo snel mogelijk accepteren dat de prioriteitenlijst gedurende een bepaalde periode moet worden herzien en bijgewerkt. Je zult wat hobby’s moeten parkeren, meer uitjes moeten opgeven. Met je partner afspreken om ‘s morgens wat meer te kunnen slapen of ‘s middags te rusten.

Nooit als op dit moment voel ik me verbonden met mijn vrouw. We zien alles samen onder ogen, we delen vreugde en moeilijke momenten waarop we niet weten wat we moeten doen. We troosten onszelf als we moe zijn en staan ​​altijd klaar om te rennen als de ander hulp nodig heeft.

Ik stelde me de liefde van twee ouders precies zo voor. Twee volwassenen die hun best doen in een compleet nieuwe situatie die gewoon lastig is.

Dan denk ik terug aan mijn ouders. Ik probeer me ze te verbeelden in de eerste momenten van mijn leven, terwijl ze me bang en verliefd voor het eerst in hun armen hielden. Terwijl ze gedesoriënteerd waren, wisten ze niet meer wat ze moesten doen om mijn huilen te kalmeren. Ik probeer me voor te stellen dat hun vermoeide maar liefdevolle blikken me omhelzen, in de hoop dat ik in slaap val om wat rust te krijgen.

Mijn hart verstrakt, nostalgie klopt op de deur.

Over prioriteiten herzien gesproken: ik heb er een gewoonte van gemaakt om te lezen terwijl ik Alexander de fles geef. Een voeding duurt gemiddeld 15 minuten, plus nog eens 15 minuten om rechtop te zitten. Voordat ik begin met voeden, open ik de Kindle-app op mijn iPad en lees tijdens het voeden door. Zelfs ‘s nachts. Sterker nog, ik vind het ‘s nachts nog leuker. In deze eerste maand heb ik al twee boeken gelezen en ben net aan een derde begonnen.

Ik lees graag met de Kindle-app vanwege het gemak waarmee ik delen van het boek kan markeren en ideeën of opmerkingen kan opschrijven. Deze extracten exporteer ik naar een ander programma waar ik mijn…tweede brein creëer.

Kortom: ik leg alle ideeën, informatie of opmerkingen uit welke bron dan ook (boeken, podcasts, video’s, wandelingen etc.) vast en creëer een structuur op basis van de Zettelkasten-methode. Elke notitie verwijst naar andere notities die erop lijken en naar aanbevolen notities om verder te gaan onderzoeken.

Het is een heel interessant proces.  Binnenkort zal ik een blogpost hierover schrijven.

Ik vind het idee dat ik ooit mijn kennis letterlijk aan Alexander kan overdragen heel erg mooi.

Advies voor nieuwe vaders

Op dit punt zou ik wat advies kunnen geven. Ik probeer de meest kritieke momenten van de afgelopen maand terug te halen om de aandachtspunten te isoleren:

• Luiers en vochtige doekjes lijken te verdampen als sneeuw voor de zon. Zorg ervoor dat je een voorraad hebt bij elke plek waar je gaat verschonen, zowel in je luiertas.

• Informeer je tijdig over het weggooien van luiers. Met je milieupas kun je ze in bepaalde; containers afvoeren.

• Zorg ervoor dat je een effectieve routine creëert voor het wassen van de flessen en schepjes die je nodig hebt. Wij geven een mix tussen borst- en kunstvoeding. We hebben een balans gevonden door met  3 flessen te werken. We kunnen twee voedingssessies doen in de nacht en hebben nog een schone reservefles voor het geval we niet alles eerst kunnen wassen. Een van de dingen die je niet wilt, is dat je flessen en maatbekers moet wassen terwijl je kind schreeuwt alsof er geen toekomst meer is.

• Was doen vereist ook een effectieve routine. Het risico is om plotseling zonder schone kleren te komen te zitten en dit gebeurt altijd wanneer je het nodig hebt.

• Optimaliseer het systeem: bereid van tevoren voor wat je nodig hebt in de volgende voeding. Hier is mijn vrouw heel goed in. We zetten bijvoorbeeld een schone fles klaar, een beker met de benodigde hoeveelheid water (dit staat dan al  in de magnetron klaar om opgewarmd te worden), de kunstvoeding, een theelepeltje om het te kunnen mixen en dan water in de waterkoker en een grotere lege beker om het moedermelk au bain-marie te kunnen opwarmen. Zo kunnen we bij het opstaan ​​de voeding klaarmaken zonder de stress van zoeken of erger nog; schoonmaken.

• Lees boeken of artikelen over kinderpsychologie. Begrijpen hoe hun wereld werkt, helpt je reacties om te buigen.

• Wist je dat alle kinderen in de wereld dezelfde taal spreken? Ze maken verschillende geluiden voor verschillende behoeften. Bekijk deze video over Dunstan Babytaal om het te leren.

• Vouw bij het omdoen van een nieuwe luier deze aan de achterkant naar binnen. Helpt morsen te voorkomen van…helder, nietwaar?

• Onderschat slaaptekort niet. Luister goed naar je lichaam en spreek met je partner af om nog een paar uurtjes te kunnen slapen.

• Onderbreek nooit de communicatie met uw partner. Zelfs – en vooral – wanneer het het moeilijkste lijkt om te doen. Jullie doen allebei je best en ruzie helpt niemand. Samen de dingen bespreken die je irriteren, is een perfecte manier om je relatie naar een hoger niveau te tillen.

Conclusies

Ik ben pas een maand een nieuwe vader en ik weet niet meer hoe mijn vorige leven was. Het voelt bijna alsof ik voor altijd vader ben geweest, al moet ik nog praktisch alles onder ogen zien en leren.

Door me een vader te voelen, kan ik dit proces met diepte en bewustzijn ervaren, waardoor ik elke dag meer en meer kan leren en mezelf kan verbeteren. Ik wil de beste versie van mezelf worden, om samen met mijn zoon en vrouw deze spectaculaire reis te maken.

Alle uitdagingen waarmee ik als nieuwe vader te maken krijg, zouden nooit op kunnen tegen het diepe geluk dat het me geeft om mijn zoon naar me te zien glimlachen. Zelfs als ze allemaal samen zouden komen, zou ik altijd in die tandeloze glimlach de kracht vinden die nodig was om mijn hoofd op te heffen en op mijn hoede te blijven.

Er zijn basiskeuzes die bepaalde systemen tot stand brengen. Afhankelijk van hoe deze zijn opgezet, zullen ze meer of minder positieve resultaten opleveren.

Ik heb ervoor gekozen om als vader in mezelf te investeren om altijd de beste versie van mezelf te zijn. Dit is het allerhoogste geschenk dat ik mijn zoon en mijn vrouw kan en wil geven.