Vandaag ben je jarig, en ik weet niet meer hoe mijn leven was vóór jou. Heb ik eigenlijk ooit een leven gehad zonder jou?Of heb ik altijd al geleefd… naar jou toe?

Soms zie ik alles helder. Alsof ik deze weg ben gegaan als verkenner, voor jou – voor jullie. Ik heb gelukkige momenten beleefd, intense droefheid gekend, ik ben verliefd geworden, heb gewonnen, verloren. Alles heb ik ergens in mij opgeschreven, zorgvuldig en met discipline.

Ik heb het gezuiverd, door het te laten passeren door dat hart – dat alle vormen kan aannemen, zelfs die van een zeef. Ik wist niet waarom. Ik wist alleen dat ik het moest doen.

Het was het leven zelf dat daarna het overbodige heeft weggehaald. Soms met een bijl, soms met een beitel. En nu is er ruimte. Ruimte om de waarheid te zien achter het licht in jouw ogen. In het geluid van je stem. In het universum van je glimlach.

Ze openbaren zich alsof ze er altijd al waren.

En ik herken ze in mij. En mij in hen.

Daarom moest ik het doen.

Zo heb ik de Schat gevonden. Er zit zoveel goud in mij. En dat goud is niet van mij. Het is van jullie. Ik geef het terug, zodat ook jullie leren het te herkennen en te zoeken. Tot het jullie beurt is om het weer door te geven aan wie na jullie komt.

Ik doe dat in elke kus, elke omhelzing.
In elk woord, of zelfs alleen door naar je te kijken.
In alle verhaaltjes en boeken die ik je voorlees.
In de muziek die we samen luisteren.
Wanneer we dansen als gekken, of samen ontbijten.
Wanneer je me vraagt om je te knuffelen en ik voel dat ik zou kunnen huilen met alle tranen die ik heb.
Wanneer je boos wordt omdat iets niet lukt, en ik probeer uit te leggen hoe je het kunt doen.
Wanneer je bang bent, en ik je voel ontspannen in mijn armen.

Is dat niet het doel van het leven?
Daarom zeg ik: het voelt alsof ik altijd naar jou toe heb geleefd.

Als je ooit voelt dat je iets goeds wilt doen, doe het dan. Zonder jezelf af te vragen waarom. Luister niet naar wie zegt dat je het fout doet. Luister naar die stem – ik weet dat je die hoort.

Je bent goud aan het verzamelen, net als ik. En het enige wat je met dat goud kunt doen, is het delen. Doorgeven. Tot ook wij op een dag onderdeel worden van dat goud.

Misschien, als je groot bent en deze woorden terugleest, vind je ze te zwaar, of te serieus. Dat begrijp ik. Misschien ben ik dan nog ergens – met een boek, of een pen. En ben jij lief genoeg om het me niet kwalijk te nemen.

En als ik er niet meer ben: maak je geen zorgen. Lees deze woorden opnieuw. Je zult ze voelen – daarbinnen, in je hart.
En dan weet je: ik ben altijd bij je.

Gelukkige verjaardag, mijn liefste.

Lees ook: How we met Alexander

Lees ook: Brief voor je eerste verjaardag

Lees ook: Onder de Asgrauwe Maan: De Geboorte van Mijn Dochter