Wanneer ik besefte dat mijn tijd niet meer van mij was

Ik heb het digitale tijdperk nooit als een probleem gezien. Totdat ik op een dag een eenvoudige berekening maakte.

Ik keek naar hoeveel tijd ik dagelijks besteedde aan sociale media, opgeslagen artikelen die ik nooit las, meldingen en updates. En ik stelde mezelf twee vragen:

• Waar gaat al deze tijd naartoe?
• En wat had ik ermee kunnen doen als het echt van mij was?

In eerste instantie vond ik het confronterend. Niet alleen vanwege het aantal uren dat ik verspilde, maar vooral door het besef dat iemand anders bepaalde hoe ik mijn tijd gebruikte.

De tijd die we verliezen door versnippering

Het probleem was niet alleen sociale media of eindeloos scrollen. Het grootste probleem was hoe versnipperd mijn aandacht was.

Elke dag sprong mijn brein van een melding naar een nieuwsbericht, van een half gelezen artikel naar een ongelezen bericht. Ik kon nergens lang genoeg bij stilstaan om het echt te verwerken.

• Ik kon niet meer zoals vroeger in een boek duiken. Mijn brein zocht telkens naar nieuwe prikkels. (Deep Reading en de herontdekking van concentratie)
• Ik kon niet meer soepel schrijven. Mijn gedachten waren versnipperd, net als mijn aandacht. (Journaling en Morning Pages)
• Zelfs mijn vrije tijd voelde niet meer als vrije tijd. Ik was altijd bezig, maar creëerde niets concreets.

Terwijl de dagen voorbijgingen, had ik het gevoel dat mijn tijd verdween zonder dat ik er grip op had.

Mijn tijd terugwinnen: een kwestie van bewuste keuzes

Ik heb geen drastische digitale detox gedaan. Ik heb niet van de ene op de andere dag alles stopgezet. Maar ik heb wél een beslissing genomen:

Ik bepaal zelf waaraan ik mijn tijd besteed.

De eerste stap was het verminderen van ruis en het verschil begrijpen tussen consumeren en creëren.

• Ik verwijderde het overbodige. Niet alle informatie is belangrijk. (Informatiedieet: bewust kiezen wat je tot je neemt)
• Ik herontdekte langzaam lezen. Geen oppervlakkige kennis, maar verdieping en reflectie. (Hoe meerdere boeken tegelijk lezen)
• Ik verving passieve consumptie door schrijven. Niet alleen om te onthouden, maar om een archief van gedachten op te bouwen. (Volgende week komt een artikel over Commonplace Book: schrijven om te onthouden)

En hoe meer ik schrapte, hoe meer tijd ik vond.

Tijd die er altijd was, maar begraven lag onder een eindeloze stroom van afleiding.

Lees hier: Hoe je een tweede brein opbouwt

De echte verandering: van passieve consument naar actieve denker

Het gekke is dat ik niets miste.

• Ik had niet de drang om terug te keren naar eindeloos scrollen. Mijn aandacht was gewend geraakt aan diepere prikkels.
• Ik voelde niet langer de noodzaak om overal van op de hoogte te zijn. Ik besefte dat alles direct willen weten geen echte waarde had.
• Ik hoefde niet langer constant verbonden te zijn. Ik was bewuster aanwezig in mijn eigen leven.

Jarenlang dacht ik dat digitale tools me hielpen om meer te doen. Maar in werkelijkheid hielden ze me alleen maar bezig, zonder dat ik echt iets waardevols creëerde.

Vandaag krijg ik vaak de vraag: “Hoe krijg jij zoveel gedaan?”
Het antwoord is simpel: ik stopte met tijd verspillen aan wat niet belangrijk is.

Conclusie: Tijd is van jou, als je besluit het terug te nemen

De grootste illusie van technologie is dat het ons helpt tijd te optimaliseren. Maar tijd laat zich niet optimaliseren, alleen bewust beleven.

• Als jij niet beslist hoe je je tijd gebruikt, doet iemand anders dat voor je.
• Als je het laat versnipperen door afleiding, zal het nooit écht van jou zijn.
• Maar als je het terugneemt, ontdek je dat je nooit te weinig tijd had. Het was alleen verstopt onder ruis.